Introductie — systemisch kijken
Toen ik voor het eerst les kreeg als 20 jarige over systemisch kijken tekende de docent een grote lachende smiley op het bord. Twee streepjes voor ogen, een lachende boog voor een mond, en een cirkel er om heen.
“We hebben met elkaar afgesproken dat dit voor een vrolijk gezichtje staat, en deze tekening is dus ook een systeem op zich” De elementen verhouden zich tot elkaar en het vormt samen een geheel. In dit voorbeeld een smiley die we ondertussen allemaal kennen.
Als één van die elementen verandert doet dat iets met het geheel. Het plaatje verandert en ook de andere elementen komen in een ander licht te staan. Samen, in een bepaalde ordening heeft het de ene betekenis, en als die orde er uit gaat worden het ogenschijnlijk losse stukjes.
Dit introduceerde voor mij heel helder wat een systeem is. De samenhang, het belang van ordening, de invloed die het op elkaar heeft en hoe het geheel samenspeelt.
Dit heb ik daarna terug gevonden in gesprekken over relaties, gezinnen, ouderschap, klassen, teams, samenwerkingen, werkplekken, taal, danstechnieken en nog veel meer.
Iets essentieels, waar ik meer over wilde weten, maar hoe meer ik er in verdiep, hoe meer de eenvoud siert; die smiley vat het altijd het beste samen.
